Wygląd:
Krzew, do 120 m wysokości. Pędy płonne cienkie, oszronione, pokryte kolcami i gruczołkami. Liście zwykłe trójlistkowe, brzegiem piłkowane. Kwiaty białe zebrane w kwiatostany groniaste lub baldachogroniaste. Kwitnie od maja do września. Owoc – złożony z wielu dużych, ciemnofioletowych, oszronionych pestkowców.
Występowanie:
Bardzo pospolita. Rośnie na brzegach lasów, przydrożach, miedzach, zboczach, porębach, w zagajnikach, często masowo.
Zastosowanie:
Napar z liści – w dolegliwościach przewodu pokarmowego, niestrawnościach, zgadze, kurczach żołądka, bólach brzucha, odbijaniu, mdłościach, biegunkach, chorobach gorączkowych, przeziębieniach, grypie, zaburzeniach przemiany materii.
Okłady -kataplazmy z papki z liści – w gośćcu, dnie, nerwobólach.
Kąpiele z dodatkiem naparu z liści mają korzystny wpływ na przemianę materii, leczą drobne dermatozy, stany zapalne skóry, łagodzą świąd skóry.
Zastosowanie kulinarne
Owoce jeżyny można spożywać w każdej postaci – świeże lub przetworzone. Można z nich robić takie przetwory jak: dżemy, soki, wina, nalewki.
Kwiaty dodaje się do sałatek i surówek.
