06

paź 11

Rdest wężownik
Rdest wężownik - Źródło

Rdest wężownik

(Polygonum bistorta L.)

Rodzina:

Rdestowate

Nazwy regionalne:

gajowa miodunka, gajowa miedynka, miodowe ziele, miedunka, raczki, raczkowe szyjki, raczkowe ziele, rdest łąkowy, vasownyk, waszewnyk, wazywnyk, wężownik, wężownik czerwony, wężyniec, wężywnyk, żmijowiec, żmijowy korzeń

Czas zbioru:
  • Kłącze (roślin najstarszych), pozyskiwane wczesną wiosną lub jesienią

Wygląd:

Bylina, do 1 m wysokości, o grubym, wężowato wygiętym lub bulwiasto zgrubiałym, brunatnym kłączu, wewnątrz jasnoróżowym. Łodyga pojedyncza, cienka, słabo ulistniona. Liście dolne jajowatolancetowate, od sporu szare, ogonkowe, górne lancetowate, siedzące. Kwiatostan walcowaty, szczytowy, złożony z drobnych, różowych kwiatków. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc – trójkanciasty orzeszek.

Występowanie:

Wilgotne i torfiaste łąki, rowy, pastwiska

Zastosowanie:

  • Odwar z kłączy – w nieżytach jamy ustnej, gardła, dziąseł (jako płukanka) i przewodu pokarmowego, w zatruciach pokarmowych, biegunkach, czerwonce, słabych krwawieniach wewnętrznych, bolesnych wzdęciach, w stanach zapalnych żołądka, jelit, pęcherza i dróg moczowych

  • Żucie kłączy – w paradontozie, krwawieniach dziąseł, anginie, stanach zapalnych błon śluzowych jamy ustnej i gardła, w grzybicach jamy ustnej

  • Przymoczki nasączone odwarem z kłączy – w trądziku, wypryskach skórnych, pleśniawkach, żylakach odbytu i podudzi, grzybicach, owrzodzeniach, róży

  • Kąpiele z dodatkiem odwaru z kłączy działają antyseptycznie, grzybobójczo, przeciwzapalnie, są pomocne w nadmiernej potliwości ciała

  • Zastosowanie kulinarne
    Sproszkowane kłącza dodaje się do pieczywa, co podnosi jego jakość i smak.

Kategorie przepisów