Wygląd:
Drzewo iglaste, jednopienne, o wysokości do 20 m i średnicy do 6 m. Korzeń palowy, sięgający głęboko pod ziemię i mocno w niej zatwierdzony. Pień prosty, od pewnej wysokości rozwidlony. Kora szarobrązowa, głęboko bruzdowana. Korona gęsta, rozłożysta, zaczynająca się na wysokości 1-2 m, o pokroju parasolowatym. Igły o długości 12-15 cm, gęsto ułożone, barwy ciemnozielonej. Szyszki duże, a po rozłupaniu otrzymuje jadalne nasiona, się tzw. orzechy piniowe. Orzechy są podłużne, do 3 cm długości, barwy jasnokremowej. Zanim dojrzeją mijają trzy lata. Kwitnie od maja do czerwca.
Występowanie:
Basen Morza Śródziemnego, oraz na południowe wybrzeże Morza Czarnego. Często porasta wydmy tworząc malownicze gaje. Wymaga ciepłego klimatu, dlatego jest rzadko sadzona w Polsce.
Zastosowanie:
Zastosowanie kulinarne
Orzechy piniowe mają podobny smak do migdałów i przyjemny słodkawy zapach. Spożywa się je w całości, zmielone, prażone, pieczone, smażone lub suszone. Są świetnym dodatkiem do farszy, sosów, dań z makaronu, jagnięciny, dziczyzny, sałatek owocowych, pikantnych, warzywnych, ciast, herbatników, ciasteczek. Są głównym składnikiem sosu pesto.
Z orzechów piniowych wytwarza się olej.
