Wygląd:
Bylina, do 100cm wysokości o dobrze rozwiniętym systemie korzeniowym, cała krótko omszona. Łodyga czworokanciasta, rozgałęziona i bogato ulistniona. Liście sercowatojajowate, brzegiem karbowane, z wierzchu zielone, od spodu szaro owłosione. Liście wydzielają miętowo-cytrynowy zapach, który przyciąga koty (stąd nazwa – koty baraszkując w tej roślinie bardzo często doszczętnie ją niszczą). Kwiaty białe lub różowawe, zebrane w nibyokółki, w gęstych, kłosokształtnych kwiatostanach. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc – rozłupnia.
Niektórzy pszczelarze obsadzają kocimiętką ule, gdyż przyciąga nie tylko pszczoły ale i inne owady. Roślina występuje też pod nazwą nepeta, która pochodzi od rzymskiego miasta Nepeta. Rzymianie uprawiali ją w swoich ogrodach i używali jako przyprawy do potraw oraz do celów leczniczych.
Występowanie:
Przychacia, przypłocia, zarośla. Również uprawiana.
Zastosowanie:
Odwar z ziela – w stanach zapalnych jamy ustnej, dziąseł i gardła (likwiduje przykry zapach z ust), w bronchicie, żylakach odbytu
Przymoczki nasączone naparem z ziela leczą trądzik twarzy, wydelikatniają cerę
Tampony nasycone sokiem z ziela wprowadzone do odbytu leczą żylaki odbytu
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela – w stanach zapalnych skóry, owrzodzeniach (pozostawiają przyjemny, cytrynowy zapach)
Zastosowanie kulinarne
Ziele używane jest do mieszanek herbacianych, m. in. ze względu na cytrynowy aromat.
