Wygląd:
Roślina jednoroczna lub dwuletnia o wysokości od 5 do 40 cm. Łodygi cienkie, rozesłane, płożące się, tworzące gęste skupienia, potrafiące się ukorzeniać w miejscu węzła. Wzdłuż łodygi biegnie pojedynczy szereg włosków. Liście jajowate, delikatnie ostro zaostrzone, całobrzegie, na ogonkach. Kwiaty drobne, białe, 4 – 7 mm, zebrane w dwuramienne wierzchołki. Płatki korony wcięte niemal do dna kwiatowego, niewiele dłuższe od wąskich listków kielicha. Kwitnie cały rok. Owocem jest mała torebka o sześciu długich ząbkach.
Występowanie:
Bardzo często spotykana. Rośnie w otoczeniu chwastów na polach uprawnych, pustkowiach, w ogrodach, zaroślach, lasach, przydrożach, przychaciach.
Zastosowanie:
Odwar z ziela – w dnie, gośćcu, schorzeniach wątroby, nieżytach górnych dróg oddechowych, chorobach płuc, zakłóceniach pracy serca, krwawych wymiotach, reumatyzmie, artretyzmie i bólu kończyn.
Okłady -kataplazmy z papki z ziela uśmierzają bóle reumatyczne i artretyczne, bóle mięśni, stawów i ścięgien, są pomocne przy ranach i wysypkach.
Przymoczki nasączone naparem z ziela są zalecane w leczeniu stanów zapalnych skóry, owrzodzeń, łuszczycy, róży, świeżych ran i pęknięć skóry.
Kąpiele z dodatkiem naparu z ziela są pomocne w drobnych dermatozach, stanach zapalnych odbytu i sromu.
