28

maj 12

Szczawik zajęczy
Szczawik zajęczy. Park Kościuszki w Katowicach. Zbiory własne

Szczawik zajęczy

(Oxalis acetosella L.)

Rodzina:

Szczawikowate

Nazwy regionalne:

Zajęcza kapusta

Czas zbioru:
  • Świeże, młode liście zbierane wiosną i wczesnym latem
  • Kwiaty, zbierane w okresie kwitnienia

Wygląd:

Bylina o wysokości od 5 do 15 cm, nietworząca nadziemnych łodyg, ale wypuszczająca liście bezpośrednio z podziemnego kłącza. Liście długoogonkowe, o trójdzielnie sercowatych listkach. Kwiaty białe, na długich szypułkach, płatki korony posiadają żyłki o czerwonawej bądź fioletowej barwie i żółtą plamkę u spodu. Kwitnie od kwietnia do maja. Owocem jest torebka o długości około 1 cm. Wieczorem oraz podczas deszczu kwiaty szczawika zamykają się, a liście zwieszają w dół.

Występowanie:

Lasy liściaste i mieszane. Bardzo często spotykana roślina lubiąca cień.

Zastosowanie:

  • Napar z liści – choroby przemiany materii, zaburzenia przewodu pokarmowego, choroby wątroby i woreczka żółciowego, skąpomoczu, zatrucia metalami ciężkimi, zaburzenia menstruacji, krzywica, miażdżyca, gorączka, niedobory witaminy C

  • Żucie świeżych liści – w stanach zapalnych dziąseł

  • Okłady -kataplazmy z papki z liści – w ranach

  • Zastosowanie kulinarne
    Świeże listki dodaje się do zup, sałatek i napojów orzeźwiających. Mają delikatny, kwaśny smak.

Ze względu na zawartość kwasu szczawiowego nie należy stosować szczawika przy chorobach nerek, dróg moczowych i gruźlicy. Duże dawki mogą mieć działanie toksyczne.

Kategorie przepisów