Wygląd:
Roślina dwuletnia lub wieloletnia, do 120 cm wysokości, o wrzecionowatym korzeniu. Łodyga wzniesiona lub wznosząca się, gorą owłosiona. Liście naprzemianległe, dłoniastoklapowane, o 3 – 7 klapach, brzegiem karbowane. Kwiaty ciemnoróżowe, czerwonofioletowe lub purpuroworożowe z ciemnymi prążkami, wyrastające po 2 – 6 w kątach liści. kwitnie od maja do września. Owoc – rozłupnia.
Występowanie:
Przydroża, przychacia, pastwiska, łąki, zręby leśne.
Zastosowanie:
Napar z kwiatów – w nieżytach dróg oddechowych, jamy ustnej, gardła, oskrzeli, w suchym kaszlu z zaleganiem flegmy, w anginie, astmie oskrzelowej, rozedmie płuc, schorzeniach żołądka, ma działanie hamujące odruch kaszlu i chroniące wrażliwe błony śluzowe
Zastosowanie kulinarne
Kwiaty można dodawać do sałatek i surówek.Odwar z korzeni i liści – w nieżytach żołądka, oskrzeli, w braku miesiączkowania, w przewlekłych zaparciach (u osób starszych i otyłych).
Przymoczki nasączone naparem z liści – w chorobach skórnych o podłożu bakteryjnym, w owrzodzeniach, trudno gojących się ranach, trądziku.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z korzeni, liści i kwiatów mają działanie bakteriobójcze i powlekające, przyspieszają gojenie ran i dermatoz.
