Wygląd:
Roślina dwuletnia, do 1 m wysokości, o czerwonym korzeniu, wydająca w pierwszym roku różyczkę długoogonkowych liści, w drugim pędy kwiatowe. Łodyga niewyraźnie kanciasta, pojedyncza, wyprostowana, u góry rozgałęziona, gęsto ulistniona. Liście odziomkowe do 15 cm podłużnie odwrotnie jajowate, łodygowe lancetowate, drobno ząbkowane, pokryte włoskami. Kwiaty duże, szerokości do 8 cm, jasnożółte, pojedynczo osadzone w pachwinach liści górnych, o przyjemnym zapachu, otwierające się wieczorem i przekwitające po 24 godzinach. Listki kielicha wąskie, przy otwartym kwiecie zwisające, płatki korony okrągłe, nierówne, o sercowatym wcięciu z przodu. Kwitnie od kwietnia do sierpnia. Owocem jest wydłużona kanciasta torebka wielonasienna o długości około 4 cm. Owocuje od sierpnia do września.
Występowanie:
Różne gatunki wiesiołka zostały przywiezione z Ameryki Północnej do Europy jako roślina ozdobna. Szybko zdziczały i skrzyżowały się ze sobą. Wiesiołek występuje na nasypach kolejowych, skarpach przydrożnych, ugorach, nieużytkach, brzegach rzek, na podłożach szutrowych i żwirach.
Zastosowanie:
Sproszkowane nasiona – w zaburzeniach przemiany materii, w chorobach układu krwionośnego, w ogólnym osłabieniu oraz jako środek łagodzący objawy alergii i zwiększający odporność organizmu, działający mineralizująco i witaminizująco, chroniący przed inwazją wirusów i bakterii
Sproszkowane nasiona wiesiołka z dodatkiem nasion ogórecznika oraz kwiatów i korzeni mniszka należy podawać małym dzieciom w celu właściwego ich rozwoju fizycznego i umysłowegoOlej z nasion wiesiołka ma zastosowanie lecznicze w chorobach skóry, wypryskach alergicznych, egzemie atopicznej, zespole przedmiesiączkowym, miażdżycy, nadciśnieniu tętniczym krwi, stwardnieniu rozsianym, stanach przedzawałowych, chorobach serca, w artretyzmie reumatoidalnym, cukrzycy, chorobach nerek, schizofrenii, reguluje wydzielanie śliny i łez, łagodzi skutki alkoholizmu, ułatwia rozwój umysłowy dzieci
Przymoczki nasączone odwarem z nasion – w owrzodzeniach skóry, wypryskach alergicznych, trądziku i innych zmianach skórnych
Napar z liści – w stanach zapalnych błon śluzowych jamy ustnej, gardła i przewodu pokarmowego, w zaburzeniach czynnościowych układu pokarmowego, astmie, kokluszu, anginie, przewlekłych biegunkach
Zastosowanie kulinarne
Korzeń pokrojony w plasterki, przyprawiony oliwą i octem lub ugotowany w bulionie, może stanowić smaczną przystawkę obiadową.
