Wygląd:
Roślina dwuletnia, do 2 m wysokości. O mocnym przyjemnym zapachu. Łodyga gruba, dęta. Liście duże, potrójnie lub poczwórnie pierzastosieczne, o listkach jajowatych, brzegiem nieregularnie ząbkowanych. Kwiaty żółtozielonkawobiałe, zebrane w kuliste baldaszki, a te w baldach złożony. Kwitnie od maja do lipca. Owoc- rozłupnia.
Występowanie:
Rośnie dziko na skałach, brzegach rzek i potoków górkich, w wilgotnych zaroślach. Można ją spotkać w Tatrach i na północy Polski. W pozostałych częściach kraju czasem uprawiana w ogrodach.
Roślina chroniona!
Zastosowanie:
Odwar z korzeni – w chorobach i zaburzeniach czynności przewodu pokarmowego (bóle brzucha, kurcze żołądka, atonia jelit, brak apetytu, odbijanie, bezsoczność, nerwica żołądka), w słabym wydzielaniu żółci i oddawaniu moczu, nieregularnym wypróżnianiu, dolegliwościach czynnościowych serca, zawrotach głowy, w zatruciach pokarmowych, nikotynowych i alkoholowych.
Wyciąg alkoholowy z korzeni ma podobne zastosowanie jak odwar, jednak o nieco silniejszym działaniu. Stosowany jest ponadto do nacierania w bólach reumatycznych i nerwobólach.
Kąpiele z dodatkiem naparu z ziela uśmierzają bóle reumatyczne i nerwobóle.
Zastosowanie kulinarne
Korzeń arcydzięgla stosuje się jako przyprawę. Ma przyjemny, mocny zapach i oryginalny gorzkawy smak z lekką domieszką słodyczy. Jest używany jako dodatek do sosów, w produkcji kostek bulionowych i nalewek.
Młode łodyżki i ogonki liściowe smaży się w cukrze tworząc popularną we Francji konfiturę.
