Wygląd:
Bylina, od 25 do 60 cm wysokości, o grubym, stożkowatym kłączu. Łodyga prosta, rozgałęziona i miękko owłosiona. Liście nieparzystopierzaste przerywane, lirowate, górne trójlistkowe, owłosione. Kwiaty żółte, pojedyncze na szczytach łodyg. kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc – niełupka, krótko owłosiona.
Występowanie:
Wilgotne lasy i zarośla, ogrody, łąki, rowy, przydroża, przychacia.
Zastosowanie:
Wyciąg alkoholowy lub odwar wodny z kłączy – w schorzeniach żołądkowo-jelitowych, biegunkach, nieżytach jelit i jelita grubego, czerwonce, zaburzeniach trawiennych, bólach i kurczach żołądka, wzdęciach, wymiotach, zatruciach, kolce jelitowej, dolegliwościach wątroby i woreczka żółciowego, w słabych krwotokach wewnętrznych, w przewlekłym, ostrym kaszlu.
Odwar z kłączy (jako płukanka) – w nieżytach jamy ustnej, krwawiących dziąsłach, paradentozie (neutralizuje przykry zapach z ust).
Żucie kłączy – w paradentozie, jako środek wzmacniający dziąsła i zęby.
Zastosowanie kulinarne
Sproszkowane kłącza można stosować jako przyprawę do zup, a listki jako specyficzny dodatek do zup.
