Wygląd:
Drzewo, do 15 m wysokości, w stanie dzikim cierniste, o kopulastej lub szeroko stożkowatej koronie. Kora pnia oliwkowobrązowa. Liście jajowate lub okrągławe, brzegiem ząbkowane lub piłkowane. Kwiaty białe, zebrane w kilkukwiatowe grona. Kwitnie od kwietnia do maja. Owoc – gruszkowaty lub kulisty typu jabłka, zielony, w smaku cierpki.
Występowanie:
Dość pospolita. Rośnie na miedzach, przy drogach.
Zastosowanie:
Odwar z owoców (mocny) – w dolegliwościach przewodu pokarmowego, ostrych i krwawych biegunkach, chorobach gorączkowych, stanach zapalnych nerek i pęcherza moczowego.
Odwar z liści i kory jest środkiem dezynfekującym drogi moczowe, łagodnie moczopędnym, pomocnym w kamicy nerkowej i ponawiającyh się zakażeniach układu moczowego
Zasypki sproszkowanym próchnem z drzewa leczą odparzenia u dzieci.
