Wygląd:
Roślina jednoroczna, od 30 do 60 cm wysokości, o specyficznym nieprzyjemnym zapachu. Łodyga naga, bruzdowana, rozgałęziona, okrągła. Liście pierzaste, dolne pojedynczo pierzastosieczne, o okrągłych ząbkowanych listkach, górne o podłużnych, wąskich listkach. Ogonki rozciągnięte w pochwę. Kwiaty drobne, białe lub różowawe, zebrane z trzech do pięciu baldaszków w baldachy złożone. Zewnętrzne kwiaty baldachu mają powiększone zewnętrzne kwiatki korony. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocami są jasnobrązowe kuliste rozłupnie, około 3-5 mm szerokości, nie rozpadające się.
Występowanie:
Pochodzi z Azji Zachodniej. Czasem zdziczała na przydrożach i przypłociach. Od późnego średniowiecza również uprawiana.
Zastosowanie:
Odwar z owoców – w niestrawnościach, bezsenności, braku łaknienia, wzdęciach, bólach i kurczach żołądka, w dolegliwościach wątroby i pęcherzyka żółciowego, kamicy żółciowej, kolce jelitowej, nieżytach jamy ustnej i gardła (jako płukanka).
Zasypki sproszkowanymi owocami przeciwdziałają nadmiernemu poceniu się stóp, neutralizują przykry zapach potu
Kąpiele z dodatkiem odwaru z owoców leczą oparzenia, trudno gojące się rany, dermatozy, owrzodzenia ciała
Kąpiele stóp w odwarze z owoców stosuje się w leczeniu grzybicZastosowanie kulinarne
Owoce kolendry stanowią przyprawę do niektórych gatunków chleba, pierników, ciast i cukierków, do potraw mięsnych i rybnych, pasztetów i farszy. Służą także do konserwowania mięsa i wędlin oraz peklowania szynki. Sproszkowane owoce kolendry wchodzą w skład indyjskiego proszku curry. Owoców używa się także do aromatyzowania wód i jako środka zapobiegającemu upojeniu alkoholowemu.
