Wygląd:
Drzewo, do 30 m wysokości, cierniste, o nieregularnej luźnej koronie. Kora pnia brunatna, na starych drzewach podłużnie popękana. Liście nieparzystopierzaste, złożone z jajowatych lub eliptycznych listków, całobrzegich, nagich. Kwiaty białe, motylkowe, wonne, zebrane w zwisłe grona. Kwitnie od maja do czerwca. Owoc – strąk.
Występowanie:
Sadzona w parkach, ogrodach, przy alejach, drogach
Zastosowanie:
Napar z kwiatów – w chorobach nerek i dróg moczowych, w zmniejszonym wydalaniu moczu i obrzękach, w bakteryjnym zakażeniu nerek, zatruciach toksycznych i bakteryjnych, w kamicy nerkowej, stanach zakwaszenia organizmu (kwaśne odbijanie, kwaśny pot i kwaśny smak w ustach), nadkwaśności, dolegliwościach wątroby i żołądka, w zaburzeniach wydzielania żółci, w chorobach gorączkowych i reumatycznych, w migrenie, niewydolności krążenia obwodowego oraz jako środek wzmacniający po porodzie i w biegunkach
Okłady -kataplazmy z papki z kwiatów – w dolegliwościach reumatycznych i nerwobólach
Kąpiele z dodatkiem naparu z kwiatów działają odtruwająco, uspokajająco i orzeźwiająco, są pomocne w chorobach reumatycznych i nerwobólach (pozostawiają aromatyczny zapach)
Zastosowanie kulinarne
Kwiaty akacji można przetwarzać na lecznicze konfitury, przeciery, miodki, syropy dla dzieci. Można je również w stanie surowym dodawać do sałatek, surówek i wypieków. Smaczna potrawą są kwiaty akacji w cieście, przyprawione cukrem.
