10

gru 11

Dziki bez hebd
Dziki bez hebd - Źródło

Dziki bez hebd

(Sambucus ebulus L.)

Rodzina:

Przewiertnicowate

Nazwy regionalne:

Bazhyk, baźnik, bez hebd, bez karłowaty, bez leśny, bez niski, bez zielny, chabie, chabina, chabuzie, chabuź, chabzina, chebzina, chebd, chept, hapta

Czas zbioru:
  • Korzenie, pozyskiwane jesienią lub wczesną wiosną
  • Owoce, zbierane we wrześniu i w październiku

Wygląd:

Bylina, do 150 cm wysokości, o nieprzyjemnym zapachu, tworząca liczne kępy. Kłącze białe. Liście naprzeciwległe, z przylistkami, nieparzystopierzaste, złożone z 5-9 lancetowatych listków, brzegiem piłkowanych. Kwiaty białe lub różowe, zebrane w szczytowe baldachy. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc – czarny pestkowiec. Roślina wydziela nieprzyjemny zapach.
Roślina trująca!

Występowanie:

Zarośla, zręby, przydroża, polany, brzegi wód.

Zastosowanie:

  • Wyciąg wodny z korzeni – w stanach zapalnych dróg moczowych, przewlekłym, nie ustępującym kaszlu, w puchlinie wodnej.

  • Okłady -kataplazmy z papki z korzeni i owoców – w chorobach i dolegliwościach reumatyczno-artretycznych, nerwobólach.

Leczenia preparatami wodnymi z dzikiego bzu hebdu nie wolno przeprowadzać bez porozumienia z lekarzem fitoterapeutą.

Kategorie przepisów