Wygląd:
Bylina, do 40 cm wysokości, z czarnymi podziemnymi rozłogami, z których na wiosnę wyrastają żółtawobrunatne pędy zarodnikowe, zakończone kłosem zarodnikowym, usychające po rozsypaniu zarodników, a w lecie, okółkowo, zielone, rozgałęzione pędy płonne. Łodyga szorstka, wewnątrz pusta, sztywna, ze względu na dużą zawartość krzemionki skrzypiąca przy zginaniu. Zarodnikuje od marca do kwietnia.
Występowanie:
Pora, ugory, przydroża, rowy, zbocza
Zastosowanie:
Odwar z ziela – w chorobach nerek i pęcherza moczowego, w kamicy nerkowej, początkowym stanie cukrzycy, miażdżycy, gruźlicy, skazie moczanowej, chorobach reumatycznych, chorobach serca, obrzękach na tle niewydolności nerek i serca, w zbyt obfitym miesiączkowaniu, żylakach odbytu, złamaniach kości, łuszczycy, otyłości, w chorobach podeszłego wieku oraz jako środek utrzymujący prawidłowy stan naczyń krwionośnych, kości, błon śluzowych, tkanki łącznej i poprawiający przemianę materii
Suszone, sproszkowane ziele skrzypu spożywane przez matki karmiące zapewnia utrzymanie właściwego poziomu krzemu we krwi i wzbogaca pokarm w mikroelementy.
Zarodniku skrzypu w stanie surowym podaje się dzieciom jako środek mineralizujący organizm.Okłady -kataplazmy z papki z ziela – w chorobach reumatyczno-artretycznych, złamaniach, zwichnięciach i nerwobólach
Przymoczki nasączone odwarem z ziela działają oczyszczająco na tkankę skóry, są pomocne w leczeniu trądzika i wyprysków skórnych, usuwają plamy i zmiany skórne, regenerują zmęczoną, schorowaną i rudną w pielęgnacji skórę
Tampony nasycone odwarem z ziela, wprowadzone do nosa tamują krwawienie
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela ułatwiają odnowę tkanki łącznej, zamykają pory, przyspieszają leczenie drobnych dermatoz, oparzeń i odleżyn, pojędrniają skórę
Zastosowanie kulinarne
Z zarodników można sporządzać doskonałe zupy.
