Wygląd:
Bylina, od 20 do 80 cm wysokości. Łodyga słabo rozgałęziona, prosta, czworokątna, ulistniona. Liście podłużne, brzegiem tępo ząbkowane, owłosione, nieco pomarszczone. Liście przyziemne długoogonkowe, liście łodygi naprzeciwległe, krótkoogonkowe, liście górne bezpośrednio siedzące przy łodydze. Kwiatostan gęsty, kłosowaty, na końcu łodygi. Kwiaty wargowe, duże, purpurowe lub różowe. Kielich jedwabisto owłosiony, o pięciu rożkach. Kwitnie od czerwca do września. Owoc – rozłupnia.
Występowanie:
Dość pospolita. Rośnie w widnych lasach, na wrzosowiskach, bagnach, łąkach, nasłonecznionych wzgórzach i zboczach dróg. Potrzebuje zmiennej wilgotności gleby.
Zastosowanie:
Odwar z ziela – w nieżytach układu oddechowego i pokarmowego, zatruciach pokarmowych, bólach brzucha, wzdęciach, biegunkach, słabych krwawieniach jelitowych (ślady krwi i śluzu w kale), nadmiernej potliwości ciała i nóg, nieżytach jamy ustnej i gardła, chrypce, kokluszu, astmie, bezsenności, bólach głowy i dolegliwościach wątroby.
Przymoczki nasączone odwarem z ziela – w stanach zapalnych skóry, wypryskach, owrzodzeniach, czyrakach, trudno gojących się ranach, w zakażeniach skóry bakteriami ropotwórczymi, grzybicach skóry, egzemach.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela mają działanie antyseptyczne, przeciwzapalne, grzybobójcze, regenerujące tkankę skóry, są pomocne w chorobach skórnych i kobiecych.
