Wygląd:
Bylina, od 50 do 150 cm wysokości, o bardzo grubym pomarszczonym kłączu. Korzeń wraz z odgałęzieniami dochodzi do 80 cm długości. Liście odziomkowe zebrane w różyczkę, naprzeciwległe, duże, jajowate, zaostrzone, z wyraźnym, grubym, niemalże równoległym unerwieniem, ponad 25 cm długości. W 3-4 roku roślina wydaje prostą, nierozgałęzioną łodygę z liśćmi i kwiatami. Kwiaty duże, złotożółte, zebrane w gęste okółki, wyrastające w kątach liści górnych, kwitnie od czerwca do sierpnia. Kielich zrośnięty, korona z pięciu do sześciu wąskich, szeroko rozłożonych płatków. Owocami są stożkowate, około 6 cm torebki.
Występowanie:
Trawniki, zarośla. Łąki wysokogórskie Karpat i Alp do 2500 m. Na glebach wapiennych. Również uprawiana (dla celów leczniczych).
Roślina chroniona
Zastosowanie:
Odwar z kłączy i korzeni – w zaburzeniach trawiennych, nieżytach żołądka, braku łaknienia, bezkwasowości, zaparciach, wzdęciach, zgadze, biegunkach oraz jako środek stanowiący odtrutkę na jady i trucizny
Winko lecznicze z kłączy podaje się (dzieciom i osobom w podeszłym wieku) w stanach wychudzenia, wycieńczenia, niedowagi, w braku apetytu oraz jako środek wzmacniający w rekonwalescencji.
