01

sie 12

Melisa lekarska
Melisa lekarska - Źródło

Melisa lekarska

(Melissa officinalis L.)

Rodzina:

Wargowe

Nazwy regionalne:

Czaberek, malisa, matcze ziele, matecznik, melisa, meliza, miodownik, pszczele ziele, pszczelnik, rajownik, rojownik, rojownik lekarski, rojownik ogrodowy, starzyszek

Czas zbioru:
  • Ziele pozyskiwane w okresie tworzenia się pączków kwiatowych

Wygląd:

Bylina krzaczasta, od 30 do 90 cm wysokości, o silnym, cytrynowym zapachu. Łodyga odstająco szaro owłosiona, wzniesiona, czworokanciasta, rozgałęziona. Liście naprzeciwległe, sercowatojajowate, brzegiem grubo karbowano-ząbkowane, ogonkowe, o szorstkich blaszkach. Kwiaty wargowe o barwie białej, czasami od jasnożółtej do niebieskiej lub liliowej, zebrane w jednostronnie zwrócone gęste nibyokółki w kątach liści górnych. Złożone z małej wargi górnej i trójdzielnej wargi dolnej. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocem jest rozłupnia.

Występowanie:

Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego. W Europie Środkowej często sadzona w ogrodach jako przyprawa. Łatwo dziczeje na suchych nasłonecznionych glebach.

Zastosowanie:

  • Odwar z ziela – w stanach pobudzenia nerwowego, w uczuciach niepokoju, zaburzeniach snu, w nerwicy wegetatywnej wynikłej ze schorzeń serca, żołądka, wątroby, woreczka żółciowego, w migrenach, zaburzeniach trawiennych na tle nerwowym i zaburzeniach czynnościowych miesiączkowania.

  • Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela mają działanie tonizujące, przeciwzapalne, odkażające i odświeżające (pozostawiają przyjemny, cytrynowy zapach). Łagodzą objawy opryszczki.

  • Zastosowanie kulinarne
    Ziele stanowi doskonałą przyprawę do aromatyzacji napojów i koktajli. Sporządza się z niego również herbatkę leczniczą, zastępującą smakowo herbatę z cytryną. Młode listki dodaje się do sałatek, surówek, twarogu, sosów, majonezów, warzyw, zup oraz potraw z grzybów i drobiu.

Kategorie przepisów