Wygląd:
Niska bylina do 30 cm wysokości, o ukośnie ustawionym kłączu, z licznymi korzeniami. Liście odziomkowe zebrane w rozetkę, jajowate, ogonkowe, o długości 5-20 cm, nieregularnie ząbkowane, blaszka silnie pomarszczona, unerwienie od spodu owłosione. Pędy kwiatostanowe kutnerowato owłosione. Kwiaty złocistożółte, z pomarańczowymi plamkami w gardzieli, zebrane w szczytowe kwiatostany baldachowate na bezlistnym ogonku, o wysokości do 20 cm. Kwiaty są lekko otwarte, skierowane wszystkie w jednym kierunku. Kielich rozdęty, płatki korony zrośnięte w dolnej części. Kwitnie od marca do maja. Owocami są cylindryczne torebki do 1 cm długości.
Występowanie:
Widne lasy liściaste, zarośla, suche łąki, wzgórza, pastwiska. Również uprawiana (dla celów farmaceutycznych). Roślina pod ochroną częściową, rzadko spotykana.
Zastosowanie:
Odwar wodny z korzeni i kwiatów – w nieżytach jamy ustnej, gardła, krtani i oskrzeli, w uporczywym, suchym kaszlu, w zawrotach głowy oraz pomocniczo w pylicy, rozedmie, astmie i gruźlicy płuc
Wyciąg alkoholowy z kwiatów i korzeni ma podobne zastosowanie jak odwar wodny
Przymoczki nasączone odwarem z kwiatów są pomocne w regeneracji tkanki skóry twarzy o cerze zwiotczałej, suchej, schorowanej
Kąpiele z dodatkiem naparu z korzeni i kwiatów oczyszczają i wydelikatniają naskórek (pozostawiają miodowy zapach)
