Wygląd:
Roślina dwuletnia lub bylina, do 120 cm wysokości. Wypuszcza pędy z cebuli. Cebula okrągła podłużna lub poprzecznie spłaszczona, w dolnej części napęczniała, na całej długości pusta i jedynie u nasady ulistniona. Pęd i liście wąskie, okrągłe, puste, niebieskawozielone. Kwiaty drobne, od białozielonych po różowawe, zebrane na końcu łodygi w gęsty, kulisty baldach o średnicy 6-15 cm, otoczony przed kwitnieniem okrywami. Poszczególne kwiaty złożone z sześciu płatków i sześciu długich, wystających pręcików. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc – torebka.
Występowanie:
Pochodzi prawdopodobnie z Azji Zachodniej. Od średniowiecza powszechnie uprawiana. Rzadko spotykana dziko rosnąca.
Zastosowanie:
Sok z cebul (połączony najczęściej z miodem) – w grypie, bronchicie, suchym kaszlu, anginie, nieżytach jamy ustnej i gardła, miażdżycy, robaczycy oraz jako środek przeciwdziałający chudnięciu.
Wyciąg wodny z cebul – w dolegliwościach prostaty, puchlinie wodnej oraz jako środek przeciwdziałający powstawaniu zakrzepów żylnych.
Odwar z łusek cebul – w skąpomoczu, zakażeniach pęcherza moczowego, stanach zapalnych prostaty.
Wyciąg winny z cebul – osłabienie mięśnia sercowego i arterioskleroza.
Okłady z ugotowanych lub pieczonych cebul przyspieszają pękanie oraz gojenie się czyraków i ropni.
Przymoczki nasączone mocnym odwarem z cebul – w trudno gojących się ranach, pęknięciach skóry, trądziku, wypryskach skórnych, po ukąszeniach przez owady.
Zastosowanie kulinarne
Cebuli używa się jako warzywa i przyprawy kuchennej z powodu dużych właściwości dietetycznych i smakowych.
Młode liście są surowcem do sałatek i surówek.Przymoczki nasączone sokiem z cebul przyłożone do skroni uśmierzają bóle migrenowe, łagodzą bóle reumatyczne, a systematycznie stosowane na odciski (z dodatkiem octu) i brodawki powodują ich usunięcie.
