Wygląd:
Półkrzew, do 15 m wysokości, o aromatycznym zapachu, tworzący darnie. Łodygi cienkie, płożące, często zakorzenione w węzłach. Liście naprzeciwległe, drobne, równowąskie lub lancetowate. Kwiaty małe, różowofioletowe lub purpurowofioletowe, zebrane w główkowate kwiatostany na zakończeniach niektórych pędów. Kwitnie od czerwca do września. Owoc – rozłupnia.
Występowanie:
Bory sosnowe, wrzosowiska, otwarte, suche i nasłonecznione stanowiska.
Zastosowanie:
Odwar wodny z ziela – w nieżytach jamy ustnej, gardła, krtani, oskrzeli, żołądka i jelit, w braku apetytu, bezsoczności, wzdęciach, bólach brzucha, nadmiernej fermentacji jelitowej (przelewanie), w dolegliwościach wątroby, nerek i pęcherza, w migrenie, astmie oskrzelowej oraz jako środek ułatwiający usuwanie zalegającej w oskrzelach flegmy.
Wyciąg alkoholowy z ziela ma podobne zastosowanie jak odwar wodny.
Okłady -kataplazmy z papki z ziela – w stanach zapalnych stawów i mięśni, nerwobólach i innych dolegliwościach reumatycznych.
Nacieranie wyciągiem alkoholowym z ziela ma zastosowanie w bólach reumatycznych i zapaleniu zakończeń nerwowych.
Przymoczki nasączone odwarem z ziela – w oparzeniach I i II stopnia, w uszkodzeniach skóry, owrzodzeniach, liszajowatości i egzemach.
Przymoczki nasączone sokiem z ziela łagodzą odczyny po ukąszeniach przez owady.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela działają wzmacniająco, uspokajająco, przeciwzapalnie, regenerują naskórek i poprawiają ukrwienie skóry (pozostawiają aromatyczny zapach).
Zastosowanie kulinarne
Ziele dodaje się do surówek, sałatek, zup, warzyw, ziemniaków itp. Suszone również stanowi doskonałą, aromatyczną przyprawę do wielu potraw (sosy, mięsa, farsze, fasola, grzyby).
