Wygląd:
Drzewo, do 25 m wysokości, o szerokiej, bogato ulistnionej koronie. Kora pnia stalowoszara, długo zachowująca gładkość. Liście duże, głęboko wcięte, o ostro zakończonych klapach, jesienią czerwone. Kwiaty żeńskie zebrane w skąpokwiatowe kłoski, męskie w luźne zwisające kotki. Kwitnie od maja do czerwca. owoc – orzech (żołądź), osadzony w płytkiej miseczce.
Występowanie:
Pochodzi z Ameryki Północnej. U nas często sadzony w lasach, parkach i ogrodach.
Zastosowanie:
Odwar z kory – w biegunkach bakteryjnych, nieżytach jamy ustnej i gardła, drobnych krwawieniach w przewodzie pokarmowym i macicy, nieżytach i owrzodzeniach jelita grubego
Przymoczki nasączone odwarem z kory – w owrzodzeniach, oparzeniach, ranach i uszkodzeniach skóry.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z kory są stosowane w stanach zapalnych skóry, wypryskach, infekcjach bakteryjnych skóry, egzemach, liszajowatości.
