Wygląd:
Roślina jednoroczna, do 1 m wysokości. Łodyga prosta, cienka, delikatna, naga, u góry rozgałęziona. Liście skrętoległe, lancetowate, całobrzegie, o długości do 4 cm. Kwiaty duże, o szerokości 2-3 cm, jasnoniebieskie, ciemno żyłkowane, zebrane w groniaste podbaldachy na szczytach łodyg. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocem jest kulista, wzniesiona w górę jako dojrzała, jasnobrązowa torebka. Owocuje od sierpnia do września.
Występowanie:
Niemal wyłącznie uprawiany. Czasem spotykany zdziczały.
Zastosowanie:
Odwar z nasion – w nieżytach gardła i oskrzeli, w przewlekłym kaszlu, w owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy, w uszkodzeniach błon śluzowych kwasami i ługami, w nadkwasowości, kamicy nerkowej, kolce jelitowej, krwawych wymiotach
Wyciąg wodny z nasion i
pęczniejące nasiona – w przewlekłych zaparciach. Dzięki temu, że nasiona pęcznieją w jelitach, len stanowi łagodny środek przeczyszczający. Ponadto mogą spowodować obniżenie cholesterolu i cukru we krwi.
Nasiona lnu prażone na patelni, połączone z otrębami pszennymi i dodatkiem miodu są środkiem osłaniającym, pomocnym w miażdżycy i przedłużającym młodość.Okłady z kleiku z nasion – w trądziku, wypryskach skórnych, pękaniu i złuszczaniu się naskórka, w łuszczycy, odleżynach, stwardnieniach i zrogowaceniach skóry, w szorstkości naskórka na łokciach, dłoniach i stopach, w podrażnieniu skóry
Przymoczki nasączone olejem lnianym są pomocne w regeneracji naskórka i uzyskaniu właściwej elastyczności skóry.
