Wygląd:
Krzew, od 80 cm do 2 m wysokości. Łodyga wzniesiona, prosta lub łukowato wygięta, na dole pokryta krótkimi kolcami (u niektówych odmian brak kolców). Liście nieparzystopierzaste, złożone z 3-7 jajowatolancetowatych listków, brzegiem ząbkowanych, od spodu biało filcowatych. Kwiaty białe, zebrane w grona lub baldachogrona. Płatki mniejsze i węższe od zielonych listków kielicha. Kwitnie od maja do czerwca. Owoc – liczne pestkowce, zwykle skupione w czerwony, wonny, soczysty owoc zbiorowy. Poszczególne owoce są osadzone wokół stożkowatego ogonka. W porze dojrzewania łatwo oddzielają się od niego. Owocuje od lipca do sierpnia.
Występowanie:
Często spotykana na skrajach lasów, leśnych polany, w zaroślach, zrębach. Na glebach wilgotnych. Również powszechnie uprawiana.
Zastosowanie:
Syrop z owoców – w przeziębieniach, grypie, anginie, chorobach gorączkowych, sporządza się z niego orzeźwiający napój działający przeciwgorączkowo.
Odwar z owoców – w zaburzeniach trawiennych, niedokrwistości, niedokwaśności, bólach żołądka, grypie, przeziębieniach, anginie, w bateryjnych i wirusowych chorobach gorączkowych.
Odwar z owoców maliny jest szczególnie zalecany dzieciom i osobom starszym.Przymoczki nasączony sokiem z owoców usuwają piegi i plamy na skórze, regenerują i zwalniają procesy starzenia się, są pomocne przy chorobach skóry.
Zastosowanie kulinarne
Owoce maliny można spożywać w każdej postaci. Świeże są cennym surowcem dietetycznym. Robi się z nich takie przetwory jak soki, dżemy, konfitury, przeciery, soki, nalewki i wina.
Z liści sporządza się aromatyzowaną herbatkę leczniczą.Odwar z liści i łodyg – w przewlekłych infekcjach, biegunkach (u dzieci), nieżytach żołądka i jelit, w suchym, męczącym kaszlu, w przewlekłym katarze, neurastenii, neurozach oraz jako pierwszy pomocny środek po ukąszeniu przez żmiję.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z liści i łodyg mają działanie odżywcze, regenerujące, przywracają skórze jędrność i hamują procesy starzenia się.
