Wygląd:
Roślina jednoroczna, do 60 cm wysokości, o charakterystycznym aromatycznym zapachu. Łodyga prosta, silnie rozgałęziona, naga. Liście podwójnie lub potrójnie pierzastosieczne o odcinkach równowąskich. Koszyczki kwiatowe z dnem stożkowym, wewnątrz pustym, pojedyncze na szczytach rozgałęzień łodygi. Zewnętrzne płatki języczkowate, białe, środkowe rurkowate, żółte. Kwitnie od maja do września. Owocami są nieoskrzydlone niełupki o długości 1,5 mm.
Występowanie:
Pospolity chwast polny. Rośnie na polach uprawnych, miedzach, pustkowiach. Również uprawiany na dużą skalę.
Zastosowanie:
Napar z kwiatów – w nieżytach jamy ustnej, gardła, krtani, żołądka, jelit, oskrzeli, w zaburzeniach trawiennych, owrzodzeniach żołądka, dwunastnicy i jelit, w kurczach jelit, nadkwaśności, wzdęciach, braku łaknienia, stanach zapalnych nerek i pęcherza moczowego, w dolegliwościach wątroby, astmie oskrzelowej, przeziębieniach, katarze (nieżycie nosa), grypie, anginie, bolesnym miesiączkowaniu.
Napar z kwiatów rumianku korzystnie działa na przewód pokarmowy noworodków, ułatwia trawienie, znosi bolesne skurcze jelit i wzdęcia. Zalecany jest dzieciom i osobom starszym.Inhalacje naparu z kwiatów – w zapaleniach górnych dróg oddechowych, astmie, katarze siennym, przeziębieniach
Przymoczki nasączone naparem z kwiatów – w uszkodzeniach i owrzodzeniach skóry oraz błon śluzowych, ranach, w rogowaceniu naskórka, czyrakach, oparzeniach, odleżynach, stanach zapalnych skóry, oczu, spojówek, powiek
Kąpiele z dodatkiem naparu z kwiatów mają działanie przeciwzapalne, ściągające i oczyszczające, są pomocne w stanach zapalnych skóry, oparzeniach, owrzodzeniach
