12

sty 12

Szczaw alpejski
Szczaw alpejski. Autor: Jerzy Opioła - Źródło

Szczaw alpejski

(Rumex alpinus L.)

Rodzina:

Rdestowate

Nazwy regionalne:

Kobyle ziele, kobylec, leśny burak, szczaw górski, szczaw halny, tybet

Czas zbioru:
  • Ziele zbierane w okresie wegetacji
  • Liście zbierane w okresie wegetacji

Wygląd:

Bylina, do 150 cm wysokości. Łodyga prosta, wzniesiona. Liście odziomkowe duże, okrągłojajowate, wyższe szeroko jajowate, wszystkie brzegiem lekko karbowane, od spodu omszone. Kwiatostan skupiony, gałęzisty, wiechowaty. Kwiaty niepozorne, zielonkawe, sześcioczłonowe, zebrane w dwóch okółkach. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc – orzeszek.

Występowanie:

Tereny górskie, polany, hale. Również uprawiany.

Zastosowanie:

  • Sok z ziela – w osłabieniu mięśnia sercowego, anemii, krwawieniach w przewodzie pokarmowym, biegunkach, stanach gorączkowych, gośćcu oraz jako środek ogólnie wzmacniający

  • Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela są pomocne w leczeniu dermatoz, świądu skóry, uszkodzeń ciała (stłuczenia, zwichnięcia)

  • Przymoczki nasączone sokiem z liści leczą drobne dermatozy

  • Zastosowanie kulinarne
    Ze świeżych listków sporządza się sałatki, zupy, farsze. Listki można zakwaszać na zimę i konserwować.

Kategorie przepisów