26

kwi 12

Wilżyna ciernista
Wilżyna ciernista - Źródło

Wilżyna ciernista

(Ononis spinosa L.)

Rodzina:

Motylkowate

Nazwy regionalne:

Babie żebro, iglica, kolka, lipka, lisi ogon, lubezna iglica, lubieznka, swar niewieści, urbzina, wiczyna, wilczyna, wilk, ziele moczowe

Czas zbioru:
  • Korzenie, pozyskiwane wczesną wiosną lub późną jesienią
  • Młode pędy, zbierane wiosną

Wygląd:

Bylina lub półkrzew ciernisty, od 30 do 60 cm wysokości. Łodyga rozgałęziona, u nasady zdrewniała, dołem pokładająca się, ze skróconymi pędami przekształconymi w dolnej części w długie ciernie, w górnej części łodygi są pokryte jednym bądź dwoma rzędami włosków. Liście drobne, pierzaste, trójlistkowe, o listkach jajowatych, brzegiem ząbkowanych, górne pojedyncze, u nasady łodygi krótkie przylistki. Kwiaty wielkości około 2 cm, motylkowe, różowe aż po czerwonofioletowe, żagielek ciemno żyłkowany, występujące po kilka lub pojedynczo w górnych pachwinach liści. Kwitnie od czerwca do września. Owocem jest 1 cm jajowaty, wzdęty strąk.

Występowanie:

Pospolita. Rośnie na suchych łąkach, ugorach, przydrożach, pastwiskach, trawnikach. Na glebach wapiennych. Roślina pod ochroną częściową.

Zastosowanie:

  • Odwar wodny z korzeni – w ostrych i przewlekłych chorobach nerek, w skazie moczanowej, chorobach reumatycznych, schorzeniach przewodu pokarmowego, zaparciach, słabych krwawieniach wewnętrznych, chorobach skórnych, egzemie

  • Wyciąg alkoholowy z korzeni ma podobne działanie jak odwar wodny

  • Kąpiele z dodatkiem odwaru z korzeni – w chorobach reumatycznych, łuszczycy, w skłonnościach do wybroczyn z naczyń włosowatych

  • Zastosowanie kulinarne
    Młode pędy można spożywać jak sałatę lub mogą stanowić jeden ze składników sałatek jarzynowych.

Kategorie przepisów