03

sty 12

Zimowit jesienny
Zimowit jesienny - Źródło

Zimowit jesienny

(Colchicum autumnale L.)

Rodzina:

Zimowitowate

Nazwy regionalne:

Krokus jesienny, szafran lekarski, ziemowit, zienowit

Czas zbioru:
  • Bulwy, zbierane na wiosnę
  • Nasiona, zbierane w miarę dojrzewania

Wygląd:

Bylina, od 5 do 40 cm wysokości, z podziemną, jajowatą bulwą, pokrytą łuskami, z której jesienią wyrastają różowoliliowe, duże lejkowate kwiaty w kształcie gwiazdy bez liści. Posiada sześć działek okwiatu, które w dolnej części zrośnięte są w bardzo długą, nawet 20-centymetrową rurkę. Kwitnie od sierpnia do października. Wiosną następnego roku pojawiają się duże podłużne całobrzegie odziomkowe liście do 40 cm długości, podłużnie lancetowate. Wewnątrz okwiatu rozwijają się wówczas aż do lata torebki z cienkich owocolistków, przypominające nabrzmiałe pąki kwiatów, później zasychające. Owocuje od kwietnia do czerwca. Roślina trująca!

Występowanie:

Wilgotne łąki, zwłaszcza podgórskie, pastwiska, trawiaste stoki, nieużytki, ugory, widne lasy. Również uprawiany. Roślina pod ochroną częściową.

Zastosowanie:

  • Wyciąg alkoholowy z bulw i nasion – w chorobach nowotworowych, artretycznych, w osłabieniu mięśnia sercowego i gośćcu

  • Okłady i maści z bulw i korzeni – w chorobach nowotworowych, artretycznych, w osłabieniu mięśnia sercowego, gośćcu

Już niewielka ilość kolchicyny znajdującej się w preparatach z zimowita jest śmiertelna dla człowieka. Preparaty z tej rośliny mogą być stosowane tylko pod ścisłą kontrolą lekarską, nie wolno ich przygotowywać samemu.

Kategorie przepisów