Wygląd:
Bylina, do 40 cm wysokości. Liście zebrane w różyczkę, wąskie, gładkie, brzegiem słabo ząbkowane, ciemnozielone. Pędy kwiatostanowe długie, bruzdowate. Kwiaty drobne, różowobrunatne, z długimi, żółtymi pręcikami zebrane w walcowaty kłos osadzony na długiej, sztywnej łodyżce. Kwitnie od maja do września. Owoc – jajowata torebka.
Występowanie:
Powszechnie spotykana na łąkach, polach, pastwiskach, ugorach, miedzach, trawnikach, przydrożach, na piaskach i nad brzegami wód. Często występuje jako pospolity chwast w koniczynie.
Zastosowanie:
Napar z liści – w nieżytach jamy ustnej, krtani, gardła, przewodu pokarmowego, w owrzodzeniach żołądka, dwunastnicy, jelit, w stanach zapalnych błony śluzowej przewodu pokarmowego, w bezsoczności, przewlekłych stanach zapalnych oskrzeli, przeziębianiach, kaszlu, chrypce, grypie, astmie oskrzelowej, kokluszu, zatruciach bakteryjnych, słabych biegunkach, chorobach nowotworowych.
Sok z liści zażywa się w chorobach gorączkowych, a kilka jego kropel wpuszczonych do bolącego ucha uśmierza ból.
Przymoczki nasączone sokiem z liści – w stanach zapalnych oczu, powiek, spojówek, błon śluzowych, skóry, trudno gojących się ranach i owrzodzeniach, są także pomocne w odleżynach, obrzękach, oparzeniach, po ukąszeniach przez owady.
Sproszkowane nasiona – w nieżytach jelit, czerwonce i przewlekłych biegunkach.
Zastosowanie kulinarne
Młode listki dodaje się do zup, sałatek, sosów, farszy. Z suszonych rozdrobnionych listków sporządza się herbatkę leczniczą.
