Wygląd:
Półkrzew, od 20 do 60 cm wysokości, o aromatycznym zapachu. Korzeń wiązkowy, mocno rozgałęziony. Łodyga dołem zdrewniała, u góry zielona, mocno rozgałęziona, owłosiona. Liście naprzeciwległe, długości około 4 cm i szerokości około 5 mm, lancetowate lub równowąskie, krótkoogonkowe lub siedzące, całobrzegie, podwinięte w dół, od spodu pokryte kutnerem. Kwiaty niebieskofioletowe, zebrane w kilkukwiatowe nibyokółki, tworzące kłosokształtne kwiatostany na szczytach długich łodyg. Kielich rurkowaty, często czerwono nabiegły, korona ukształtowana jako kwiat wargowy. Kwitnie od lipca do sierpnia. Owocem jest rozłupnia, rozpadająca się na 4 rozłupki.
Występowanie:
Pochodzi z krajów śródziemnomorskich. Występuje w bardzo gorących miejscach, na suchych trawnikach i przy murach. Na suchych wapnistych glebach. W Polsce często uprawiana w ogrodach.
Zastosowanie:
Napar z kwiatów – w dolegliwościach trawiennych, złym przyswajaniu pokarmów, braku łaknienia, nadmiernej fermentacji jelitowej, kurczach jelit, wzdęciach, nieżytach i owrzodzeniach żołądka i jelit, w nieżytach oskrzeli, jamy ustnej i gardła, w nerwicach wegetatywnych, stanach pobudzenia nerwowego, dolegliwościach wątroby, dyskinezie dróg żółciowych, arteriosklerozie, migrenie.
Okłady -kataplazmy z papki z ziela i kwiatów – w nerwobólach, bólach mięśni i stawów, w stanach zapalnych korzonków nerwowych.
Inne
Olejek eteryczny otrzymywany z lawendy, jest wykorzystywany do produkcji kosmetyków i środków leczniczych działających uspokajająco przy migrenie i zmęczeniuInhalacje z naparu z kwiatów i ziela są stosowane w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, nieżytach nosogardzieli, rozedmie płuc oraz jako środek regenerujący tkankę skóry twarzy, poprawiający cerę.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela łagodzą bóle reumatyczne i leczą drobne dermatozy, mają działanie uspokajające, antyseptyczne i przeciwzapalne.
Zastosowanie kulinarne
Młode listki i ziele dodaje się do sałatek, a suszone pędy stosuje się jako przyprawę do zup i potraw rybnych.
