Wygląd:
Roślina dwuletnia, do 120 cm wysokości, wydająca w pierwszym roku korzeń spichrzowy i rozetę liści. W drugim roku wydaje łodygę i kwiaty. Liście dolne jajowate, brzegiem faliste, łodygowe podłużne lub lancetowate. Kwiatostan wiechowaty. Okwiat zielonawy, zrastający się z owocem.
Występowanie:
Powszechnie uprawiany (w kilku odmianach).
Zastosowanie:
Sok z korzeni – w chorobach układu oddechowego, nieżytach gardła, krtani, uporczywym, suchym kaszlu, dolegliwościach przewodu pokarmowego, biegunkach infekcyjnych, chorobach gorączkowych, grypie, przeziębieniach, chorobach serca i naczyń krwionośnych oraz jako środek znoszący szkodliwość napromieniowania substancjami radioaktywnymi, pomocny w leczeniu chorób nowotworowych.
Okłady z utartych korzeni (ugotowanych w mleku) leczą trądzik, liszaje, odmrożenia, obrzęki i rany.
Tampony nasączone sokiem z korzeni, wprowadzone do ucha, łagodzą ból.
Zastosowanie kulinarne
Z korzeni buraka sporządza się: surówki, barszcz, ćwikłę, duszoną jarzynę itp.
Młode liście są doskonałym surowcem na zupę.Sok z liści ma podobne działanie jak sok z korzeni.
