Wygląd:
Roślina dwuletnia o wysokości od 50 cm do 170 cm. W pierwszym roku jedynie o płaskiej przyziemnej rozetce, w drugim roku o prostej, nierozgałęzionej, pokrytej szarobiałym kutnerem, łodydze. Liście o długości do 50 cm, nieco wystające, obustronnie pokryte kutnerem, całobrzegie lub niewyraźnie karbowane. Kwiaty jasnożółte, o szerokości 1,5 cm – 2 cm, osadzone w wysokich kłosach w pachwinach liści górnych. Korona szeroko otwarta. Kwitnie od lipca do września. Owocem jest dwukomorowa torebka.
Występowanie:
Występuje na pustkowiach i drogach, nabrzeżach, skrajach lasów i leśnych polanach. Często spotykana.
Zastosowanie:
Napar z kwiatów – w przeziębieniu, grypie, anginie, nieżytach nosa, stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, czerwonce, biegunce, nieżycie żołądka, żółtaczce, chorobach wątroby, stanach zapalnych dróg oddechowych, nieżycie oskrzeli, astmie, kaszlu, chrypce, powiększeniu węzłów chłonnych, mastopatii
Okłady ze zmiażdżonych kwiatów i liści stosowane są na krwawe wybroczyny, obrzęki i stłuczenia
Wyciąg alkoholowy ze świeżych płatków przyspiesza gojenie ran
Wyciąg olejowy z płatków łagodzi nerwobóle, bóle stawów i mięśni
Napar zawierający liście dziewanny jest stosowany w leczeniu guzów macicy, obrzęku jąder, przeciw migrenie i bólom uszu
