Wygląd:
Bylina, od 30 do 70 cm wysokości, z sokiem mlecznym barwy pomarańczowej. Łodyga wysoka, widlasto rozgałęziona, owłosiona. Liście słabo owłosione, naprzemianległe, pierzastosieczne, o listkach jajowatych lub podłużnie jajowatych, brzegiem nierówno głęboko wcinanych, od spodu sine. Kwiaty żółte, zebrane w luźno utworzone baldaszki na końcu łodygi. Składają się z dwóch jajowatych listków kielicha i czterech jajowatych płatków korony, szerokości 1,5-2 cm. Kwitnie od maja do października. Owocem jest wąska torebka. Roślina trująca!
Występowanie:
Rumowiska, ugory, pustkowia, przydroża, nieużytki, zagajniki, zarośla, żywopłoty. Na żyznych i wilgotnych glebach.
Zastosowanie:
Odwar wodny z ziela – w dolegliwościach wątroby i nerek, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, kamicy żółciowej, bólach brzucha, kolce jelitowej i wątrobowej, w przewlekłym suchym kaszlu, chorobach narządów płciowych u kobiet, bolesnym miesiączkowaniu, puchlinie wodnej, migrenie, chorobach reumatycznych.
Wyciąg alkoholowy z ziela ma podobne działanie, jak odwar wodny.
Przymoczki nasączone sokiem z ziela służą do usuwania kłykcin, kurzajek, brodawek, są pomocne w leczeniu grzybic skóry, łuszczycy, trudno gojących się ran i uszkodzeń skóry.
Inne
W średniowieczu alchemicy twierdzili, że z soku tej rośliny potrafią wytworzyć złoto.
