Wygląd:
Drzewo, od 10 do 30 m wysokości, o szerokiej, okrągłej koronie i prostym pniu. Kora pnia popękana. Liście duże, pierzaste, dłoniastozłożone z 5 – 7 klinowato odwrotnie jajowatych, ząbkowanych listków. Listki długości do 20 cm. Kwiaty duże, białe, zebrane w proste, wysokie grona. Poszczególne kwiaty o pięciu białych, nierównych płatkach korony, z początku żółto, a później czerwono nakrapianych. Kwitnie w maju. Owoce w zielonych, dużych, kolczastych torebkach z dwoma brązowymi nasionami powszechnie zwanych kasztanami.
Występowanie:
Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego. Powszechnie sadzony w parkach, ogrodach, przy drogach, alejach, jako drzewo przyuliczne. Może występować również w lasach.
Zastosowanie:
Odwar wodny z nasion i kwiatów – w obrzękach płuc, głośni, mózgu, w zakrzepowym zapaleniu żył, miażdżycy, owrzodzeniach żylakowatych kończyn, żylakach odbytu, krwawych wylewach, wstrząsach mózgu, niewydolnościach krążenia obwodowego.
Okłady -kataplazmy ze sproszkowanych nasion stosuje się w leczeniu schorzeń reumatyczno-artretycznych.
Wyciąg alkoholowy z nasion i kwiatów ma podobne działanie, jak odwar wodny.
Wyciąg alkoholowy z kwiatów – w nieżytach przewodu pokarmowego, krwawieniach macicznych i jelitowych, chorobach reumatycznych, dnie.
Sok z kwiatów – w zapaleniu żył, bólach mięśni i stawów
Kąpiele z dodatkiem odwaru z kwiatów poprawiają krążenie, są pomocne w zastojach żylnych, niedomaganiach naczyniowych, bólach reumatycznych i nerwobólach, w odchudzaniu.
Zastosowanie kulinarne
Kwiaty można dodawać do sałatek jarzynowych i surówek.Odwar z kory – w nieżytach żołądka i jelit, jamy ustnej i gardła, w braku łaknienia, kurczach jelit, owrzodzeniach jelita grubego, obecności krwi w kale, słabych biegunkach, zatruciach pokarmowych spowodowanych bakteriami.
