Wygląd:
Roślina dwuletnia, od 30 do 80 cm wysokości, o charakterystycznym intensywnym zapachu, wydająca w pierwszym roku wrzecionowaty korzeń i rozetę liści, w drugim łodygę nagą, dętą, gałęzistą, podłużnie żeberkowaną. Liście potrójnie pierzastosieczne, o odcinkach równowąskich, ogonek rozciągnięty w pochwę, z której wyrastają dwa listki pierzaste. Kwiaty małe, białe lub różowawe, zebrane z około 8-15 baldaszków w duże baldachy. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Owocami są małe dwurozłupnie w kształcie sierpa, rozpadające się na dwie niełupki, rozprzestrzeniające woń kminku.
Występowanie:
Pospolity. Rośnie na łąkach, miedzach, pastwiskach. Często uprawiany jako przyprawa.
Zastosowanie:
Odwar z owoców – w zaburzeniach trawiennych, niedostatecznym wydzielaniu soków żołądkowych i żółci, w atonii jelit, bólach brzucha, wzdęciach, zaparciach, kolce jelitowej.
Odwar z owoców kminku jest lekiem zalecanym przede wszystkim dzieciom i osobom w podeszłym wieku w dolegliwościach trawiennych.Zastosowanie kulinarne
Owoce kminku (całe lub zmielone) służą jako przyprawa do chleba i innego pieczywa, potraw mięsnych i rybnych, wędlin, zup, warzy kapustnych, sałatek, niektórych gatunków sera i likierów.
Drobno posiekane świeże listki kminku można dodawać do zup, sałatek, twarożku lub podawać dzieciom bezpośrednio na kanapkach.
Korzenie dodaje się do surówek i sałatek.
