Wygląd:
Roślina jednoroczna lub dwuletnia, od 20 do 60 cm wysokości, cała gęsto i szorstko owłosiona. Łodyga wzniesiona, rozgałęziona. Liście jajowate, pomarszczone, brzegiem faliste, dolne duże, górne małe. Kwiaty duże, do 2,5 cm szerokości, w kształcie gwiazdy, niebieskie, zebrane w ulistnione luźne wiechy na końcu łodygi. W środku kwiatów umieszczony jest pierścień z białych łusek, z którego wystają pręciki i szyjka słupka. Kwitnie od maja do sierpnia. Owocem jest ukośnie żeberkowana i brodawkowana rozłupnia.
Występowanie:
Czasem uprawiany jako przyprawa w ogrodach. Również zdziczały na przychaciach.
Zastosowanie:
Odwar z ziela – w stanach zapalnych nerek, pęcherza moczowego, przewodów moczowych, oskrzeli, jamy ustnej, gardła i dziąseł, w chorobach gorączkowych spowodowanych przeziębieniem, grypa, anginą, w zaburzeniach przemiany materii, otyłości, dnie, przepuszczalności naczyń krwionośnych, chorobach reumatycznych i skórnych, jako środek oczyszczający krew
Okłady -kataplazmy z papki z ziela – w dolegliwościach reumatyczno-artretycznych, stanach zapalnych stawów, ścięgien i mięśni, w nerwobólach
Przymoczki nasączone odwarem z ziela – w stanach zapalnych skóry, oparzeniach, odleżynach, owrzodzeniach, obrzękach spowodowanych stłuczeniami oraz jako środek przyspieszający regenerację naskórka i błon śluzowych, uszczelniający naczynia krwionośne
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela działają pobudzająco, gojąco i regenerująco na skórę, czyniąc ją bardziej elastyczną, zapobiegają pękaniu włosowatych naczyń krwionośnych i wylewom podskórnym
Sproszkowane nasiona aktywizują biologicznie organizm
Zastosowanie kulinarne
Świeże, młode listki należy dodawać do sałatek, zup, dań mięsnych, jajecznicy, twarożku, a suszone, sproszkowane ziele – do potraw pieczonych, duszonych i zapiekanych. Ogórecznik jest też używany jako przyprawa do kiszenia i marynowania ogórków.
