Wygląd:
Drzewo, do 20 m wysokości, o szerokiej koronie. Kora pnia srebrzystoszara, na starszych drzewach podłużnie popękana. Liście nieparzystopierzaste, złożone z 5-9 podłużnie jajowatych listków, całobrzegich, o charakterystycznym zapachu. Kwiaty drobne, na końcach pędów, męskie zebrane w żółtawe kotki, żeńskie w zielonkawe kłębiki. Kwitnie od kwietnia do maja. Owoc – okrągławy pestkowiec, z zewnętrzną zieloną, mięsista naowocnią, pękającą po dojrzeniu.
Występowanie:
Sadzony w ogrodach i przy drogach
Zastosowanie:
Napar z liści – w przewlekłych nieżytach żołądka i jelit, w słabych krwawieniach w przewodzie pokarmowym, w żylakach odbytu, w zatruciach toksynami bakteryjnymi i rtęcią, w stwardnieniu tętnic, w chorobie Buergera, dolegliwościach serca
Okłady -kataplazmy z papki z liści – w dolegliwościach reumatyczno-artretycznych i nerwobólach
Przymoczki nasączone odwarem z liści – w owrzodzeniach, stanach zapalnych skóry, oparzeniach, owrzodzeniach żylakowatych, odleżynach, opryszczkowym i ropnym zapaleniu skóry, w grzybicach, świądzie, egzemach, liszajach, żylakach odbytu i nóg
Kąpiele z dodatkiem odwaru z liści i naowocni są pomocne w grzybicach i nadmiernym poceniu się stóp. Mają działanie przeciwzapalne, odkażające, grzybobójcze, są stosowane w owrzodzeniach i podrażnieniach skóry, w chorobach kobiecych, nadmiernym poceniu się. Nadają skórze ładny brązowy odcień.
Odwar wodny ze świeżych naowocni – w krwawych biegunkach, nieżytach żołądka i jelit, w owrzodzeniach jelita grubego, czerwonce, cukrzycy, krzywicy, skazie limfatycznej, stwardnieniu tętnic, w robaczycy jelitowej, zwiększonej laktacji, chorobach skórnych
Wyciąg alkoholowy ze świeżych naowocni ma podobne zastosowanie jak odwar wodny
Zastosowanie kulinarne
Z dojrzałych owoców, po rozbiciu skorupy, otrzymuje się jądro orzecha o dużej wartości dietetycznej i odżywczej (tłuszcze, białka, sole mineralne, witaminy). Stosuje się je jako dodatek do deserów, wypieków, sałatek i surówek lub spożywa bezpośrednio.