Wygląd:
Bylina, od 60 do 150 cm wysokości, szaro owłosiona, o grubym, żółtym korzeniu. W pierwszym roku wydaje rozetę przyziemnych liści, w następnych prosta łodygę, pojedynczą lub słabo rozgałęzioną. Liście naprzemianległe, spiczasto jajowate, trój- lub pięcioklapowe, brzegiem ząbkowane a nawet wrębne, ogonkowe. Kwiaty bladoróżowe, niekiedy białe, wyrastające po kilka w kątach liści, głównie na wierzchołku łodygi. Pięć płatków korony o delikatnych wcięciach na brzegu, u nasady, od strony wewnętrznej owłosionych, pręciki zrośnięte w rurkę. Kwitnie od lipca do września. Owoc – rozłupnie, jako dojrzałe rozpadające się na pojedyncze owoce, z których każdy zawiera jedno nasiono.
Prawoślaz lekarski jest podobny do malwy różowej, będącej typową rośliną w ogrodach wiejskich, niemającej większego znaczenia leczniczego. Prawoślaz można odróżnić dzięki 5 cm jasnoróżowym płatkom oraz filcowo owłosionym łodygom i liściom.
Występowanie:
Rowy, wilgotne łąki, solniska, nadbrzeża. Rzadko uprawiany.
Zastosowanie:
Odwar z korzeni – w uszkodzeniach błon śluzowych jamy ustnej, gardła i krtani gorącymi i żrącymi płynami, w nieżytach przewodu pokarmowego, nadkwaśności, jako środek osłaniający i przeciwzapalny
Suszone, sproszkowane korzenie – w uporczywych zaparciach
Okłady z papki z korzeni – w ropnym zapaleniu skóry, czyrakach, owrzodzeniach żylakowatych, świądzie skóry
Napar z liści i kwiatów – w nieżytach żołądka, jelit, górnych dróg oddechowych, krtani, jamy ustnej i gardła, w przewlekłym suchym kaszlu, w zaburzeniach pokarmowych (u dzieci)
Przymoczki nasączone odwarem z kwiatów – w zapaleniach i uszkodzeniach skóry, trądziku, owrzodzeniach, liszajach, w stanach zapalnych spojówek i powiek
