Wygląd:
Krzew zimozielony, od 50 cm do 2 m wysokości, o charakterystycznym aromatycznym zapachu, w smaku gorzki. Pędy zdrewniałe. Łodygi silnie rozgałęzione i gęsto owłosione. Liście bardzo wąskie, w kształcie igły, ostro zakończone, całobrzegie, podłużnie zwinięte, na końcu podwinięte w dół, grubawe, skórzaste, pod spodem pokryte kutnerem. Kwiaty wargowe, niebieskie, jasnoliliowe lub białe, zebrane w luźne kłosy w pachwinach liści górnych i środkowych. Kwitnie od lipca do sierpnia. Owocem jest rozłupnia.
Występowanie:
Z natury występuje na suchych terenach obszaru śródziemnomorskiego. W Polsce uprawiany w doniczkach lub ogrodach jako roślina ozdobna i przyprawowa. Bardzo rzadko spotykany zdziczały.
Zastosowanie:
Odwar z liści – w zaburzeniach przewodu pokarmowego, bólach brzucha, skurczach jelit, stanach zapalnych dróg żółciowych i moczowych, w dolegliwościach wątroby i pęcherza moczowego, w niedokwaśności, braku miesiączkowania lub słabym miesiączkowaniu, bólach głowy, zmęczeniu
Winko lecznicze z liści ma właściwości regenerujące siły witalne, powinno być podawane sportowcom, naukowcom, osobom ciężko pracującym i w podeszłym wieku
Okłady -kataplazmy z papki z liści – w dolegliwościach reumatyczno-artretycznych i nerwobólach
Nacieranie wyciągiem alkoholowym z liści ma zastosowanie w bólach reumatycznych, nerwobólach, zaburzeniach ukrwienia oraz stanach zapalnych stawów i mięśni
Kąpiele z dodatkiem odwaru z liści działają odkażająco i odświeżająco, pobudzają krążenie obwodowe, są pomocne w chorobach reumatycznych i skórnych (pozostawiają aromatyczny zapach)
Zastosowanie kulinarne
Suszone i świeże liście rozmarynu to doskonała przyprawa do potraw. Dodaje się je do zup, sosów, sałatek, ryb, warzyw, marynat, drobiu, farszy, pizzy, itp.
