Wygląd:
Bylina, od 30 do 150 cm wysokości, o poziomym, krótkim kłączu. Łodyga prosta, wzniesiona, rozgałęziona, czworokanciasta, szorstka. Liście parami, naprzeciwległe, dolne pięcio- lub siedmiokrotnie palczastosieczne, często czerwonawo nabiegłe, dolne ogonkowe, szerokie, górne węższe, trójsieczne lub klapowe, dwu- lub trójwrębne, w podstawie klinowate, z wierzchu ciemnozielone, od spodu białawe. Liście łodygi odstają w regularnych odstępach od długiego kwiatostanu. Kwiaty drobne, wargowe, różowe, zebrane w nibyokółki, wyrastające w kątach górnych liści. Ząbki poszczególnych kwiatów to wydłużone sztywne ości. Kwitnie od czerwca do września. Owocem jest rozłupnia.
Występowanie:
Rzadko spotykana. Przydroża, przychacia, przypłocia, obrzeża lasów, rumowiska, zarośla, wilgotne pustkowia.
Zastosowanie:
Odwar wodny z ziela – w nadmiernej pobudliwości nerwowej, stanach napięcia i niepokoju, w bezsenności, histerii, nerwicach wegetatywnych, w nerwowych i czynnościowych dolegliwościach serca, nerwicy sercowo-naczyniowej, w tzw. sercu starczym, nadciśnieniu tętniczym krwi, nadczynności tarczycy, padaczce, początkowym stanie cukrzycy, w zaburzeniach trawiennych, wzdęciach, zaparciach nawykowych, niezbyt nasilonych biegunkach, w bolesnym miesiączkowaniu, menopauzie
Wyciąg alkoholowy z ziela ma podobne działanie jak odwar wodny
Przymoczki nasączone odwarem z ziela – w uszkodzeniach skóry, ranach, bliznach, oparzeniach I i II stopnia
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela maja działanie odprężające i uspokajające, przyspieszają gojenie oparzeń, okaleczeń, uszkodzeń skóry i drobnych dermatoz.
