Wygląd:
Roślina jednoroczna lub dwuletnia, do 40 cm wysokości. Łodyga kanciasta, słabo omszona, rozesłana i wznosząca się. Liście podłużnie jajowate lub lancetowate, brzegiem płytko ząbkowane, z dużymi przylistkami. Kwiaty pojedyncze, o płatkach fioletowożółtawych z ostrogą, wyrastające w kątach liści. Kwitnie od maja do września. Owoc – torebka.
Występowanie:
Pola, ścierniska, ugory, przydroża, łąki, lasy – na glebach piaszczystych.
Zastosowanie:
Odwar z ziela – w chorobach dróg moczowych, trudnościach w oddawaniu moczu, w zapaleniu pęcherza moczowego, kamicy nerkowej, skazie moczanowej, w chorobach reumatyczno-artretycznych, gośćcu, w przewlekłych chorobach wieku starczego, cukrzycy, miażdżycy, nadciśnieniu tętniczym krwi, astmie, grypie, przeziębieniach oraz jako środek wzmacniający włosowate naczynia krwionośne.
Przymoczki nasączone odwarem z ziela stosowane są w leczeniu trądziku, alergicznych zmian i wyprysków skórnych, liszajów, egzem i innych dermatoz, przeciwdziałają pękaniu naczyń włosowatych.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela mają działanie uszczelniające, leczą drobne dermatozy (pozytywne efekty uzyskuje się po dłuższym stosowaniu).
