Wygląd:
Roślina jednoroczna lub dwuletnia, o długich, rozgałęzionych, płożących pędach do od 10 do 50 cm długości, tworząca darnie. Łodyga kolisto rozścielająca się, gęsto pokryta małymi listkami. Liście naprzemianległe, jajowate, o krótkich ogonkach lub bezpośrednio przyległe do łodygi. Kwiaty mające jedynie 2 – 4 mm, białawe lub czerwonawozielone, wyrastające bezpośrednio w pachwinach liści. Kwiatostan kłosowaty. Kwitnie od czerwca do września. Owocem jest trójkanciasty orzeszek.
Występowanie:
Często spotykany. Przychacia, podwórka, ogrody, rowy, brzegi wód, miejsca wydeptane, przydroża, również na środku drogi.
Zastosowanie:
Odwar z ziela – w kaszlu, przewlekłych schorzeniach dróg moczowych, w zaburzeniach przewodu pokarmowego, braku łaknienia, wzdęciach, biegunkach, chorobach żołądka, początkowym stanie cukrzycy, dolegliwościach wątroby, nerek i śledziony, w gruźlicy i rozedmie płuc, w kokluszu, zaburzeniach przemiany materii, otyłości, dolegliwościach skórnych, chorobach reumatyczno-artretycznych oraz jako środek usprawniający czynności wątroby, zapobiegający powstawaniu kamieni moczowych i żółciowych, hamujący krwawienia wewnętrzne
Okłady -kataplazmy z papki z ziela – w zapaleniu stawów, mięśni, ścięgien i nerwów, w gośćcu
Przymoczki nasączone odwarem z ziela – w ropiejących ranach, owrzodzeniach żylakowatych, trądziku, wypryskach skórnych, róży, egzemach, liszajach oraz jako środek przeciwdziałający rozszerzaniu się włosowatych naczyń krwionośnych, zapobiegający przekrwieniom i wybroczynom
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela stosuje się w stanach zapalnych skóry, zwichnięciach, złamaniach kości, chorobach skórnych występujących na tle wadliwej przemiany materii, a także dla uelastycznienia tkanki łącznej i przyspieszenia jej rozwoju
