Wygląd:
Bylina, do 70 cm wysokości, o ostrym zapachu. Łodyga wzniesiona, szarofilcowato owłosiona. Liście pojedynczo, podwójnie lub potrójnie pierzastosieczne, o odcinkach lancetowatych, jedwabistofilcowate. Koszyczki kwiatowe drobne, zwisłe, zebrane w wiechę. kwiaty jasnożółte. Kwitnie od sierpnia do września. Owoc – niełupka.
Występowanie:
Miejsca suche, przydroża, nieużytki, zręby, polany leśne, żwirowiska. Również uprawiana.
Zastosowanie:
Napar z ziela – w nieżytach żołądka i jelit, w słabym wydzielaniu soków żołądkowych i żółci, w braku łaknienia, po operacjach przewodu pokarmowego oraz w dolegliwościach wątroby, robaczycy jelitowej, cuchnącym stolcu, zaburzeniach przemiany materii, rekonwalescencji.
Wyciąg alkoholowy z ziela pobudza wydzielanie soków trawiennych, jest pomocny w bezsoczności, łagodzi silne bóle brzucha.
Odwar z ziela (jako płukanka) przeciwdziała stanom zapalnym jamy ustnej i dziąseł (neutralizuje przykry zapach z ust).
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela są pomocne w leczeniu świerzbu i wszawicy łonowej.
Przymoczki nasączone odwarem z ziela stosuje się w leczeniu owrzodzeń, róży, świerzbu i innych zmian skórnych.
Zastosowanie kulinarne
Ziele dodaje się w niewielkich ilościach jako przyprawę do pieczonych mięs, zup, świeżych warzyw i sałatek.
