Wygląd:
Bylina, od 20 do 150 cm wysokości, o przyjemnym zapachu. Po skaleczeniu rośliny, wydziela ona gorzki, mleczny sok. Korzeń zgrubiały, brunatny, stożkowaty. Łodyga sztywna, kanciasta, silnie rozgałęziona, bardzo słabo ulistniona. Liście odziomkowe zebrane w rozetę, na brzegach wrębne prawie do żyłki głównej, łodygowe mniejsze, podłużne lancetowate, brzegiem rzadko ząbkowane, bezogonkowe, obejmują łodygę, liście górne wąskie, niemal całobrzegie. Kwiaty jasnoniebieskie, języczkowate, zebrane w koszyczki o szerokości 3-4 cm na szczytach pędów lub wyrastające w kątach górnych liści. Kwitnie od lipca do września. Owocami są twarde niełupki o długości 3 mm z małą ilością puchu.
Występowanie:
Rośnie na przydrożach, przypłociach, pastwiskach, miedzach, ugorach, pustkowiach, rumowiskach, żwirowiskach itp. Pospolita w całym kraju.
Zastosowanie:
Odwar z korzeni – w nieżytach żołądka i przewodu pokarmowego, w przewlekłych zaburzeniach czynności wydzielniczej wątroby, zaburzeniach przemiany materii, bezsoczności, niedokwaśności, niestrawnościach, nadmiernej fermentacji jelitowej, braku łaknienia, stanach chorobliwego wychudzenia, uszkodzeniach miąższu wątroby, w dolegliwościach nerek, nerwicach.
Przymoczki nasączone odwarem z korzeni są pomocne w stanach zapalnych błon śluzowych i skóry, owrzodzeniach, ranach i po urazach ciała.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z korzeni mają zastosowanie w leczeniu krzywicy u dzieci.
Zastosowanie kulinarne
Z prażonego korzenia cykorii produkuje się kawę zbożową.
Bielone odmiany siewne przeznaczone są do spożycia jako cykoria sałatowa.Odwar z ziela ma podobne zastosowanie, jak odwar z korzeni.
Przymoczki nasączone odwarem z ziela mają podobne działanie, jak przymoczki nasączone odwarem z korzeni.
