Wygląd:
Krzew lub niewielkie drzewo, od 3 do 8 m wysokości, o prawie 1 cm kolcach. Liście odwrotnie jajowate, trój- do siedmioklapowe, głęboko wrębne, ząbkowane, od spodu owłosione w kątach nerwów. Kwiaty białe, zebrane w baldachokształtne wiechy. Płatki korony okrągłe, na końcach zwykle nieco ząbkowane. Kwitnie od maja do czerwca. Owoc – pozorny, jabłkowaty, wielkości niemalże ziarnka grochu, od kulistych po jajowate, zawierające jedną pestkę, w smaku kwaśne i mączyste. Owocuje od września do października.
Występowanie:
Zarośla, skraje lasów. Często sadzony (w wielu odmianach) jako krzew ozdobny, żywopłot lub przydrożne drzewo.
Zastosowanie:
Napar wodny – w zmianach miażdżycowych i zaburzeniach krążenia (zwłaszcza u osób starszych), bólach serca, uczuciach duszności, nadciśnieniu tętniczym krwi, niewydolności krążenia, w bólach zębów.
Wyciąg alkoholowy z kwiatów ma podobne zastosowanie jak napar wodny.
Wyciąg alkoholowy z owoców ma podobne zastosowanie jak z kwiatów, lecz o znacznie większych właściwościach tonizujących pracę serca.
Żucie owoców jest wskazane w chorobach i bólach dziąseł i zębów.
Zastosowanie kulinarne
Suszone owoce głogu stosuje się do aromatyzowania napojów, kompotów, pasteryzowanych owoców, musów, powideł, konfitur, dżemów, marmolad, które powinny być na stałe wprowadzone do domowego jadłospisu. Najwięcej substancji czynnych zachowuje się w sorbecie – miąższu owocowym (można go przechowywać w słoikach).
Przecier z owoców jest pomocny przy biegunkach.Okłady -kataplazmy z papki z kwiatów i liści stosuje się w chorobach reumatycznyczno-artretycznych i nerwobólach.
