Wygląd:
Krzew, od 50 cm do 2 m wysokości. Pędy płożące się lub silnie łukowato opadające, kanciaste, kolczaste, kolce średniej wielkości, w różnym kształcie, nieco wygięte, są w stanie przyczepić się do różnych powierzchni. Liście nieparzystopierzaste, złożone z 3-7 eliptycznych listków, brzegiem piłkowanych, od spodu białofilcowate. Kwiaty białe lub różowe, pięciodzielne, zebrane w wiechokształtne kwiatostany. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc czarny owoc złożony z wielu błyszczących kulistych pestkowców, kształtem przypominający owoc maliny. Owocuje od sierpnia do września.
Występowanie:
Pospolita na całym niżu i niższych partiach górskich. Rośnie w lasach, zaroślach, na miedzach, skarpach, przydrożach, pustkowiach. Często występuje masowo.
Zastosowanie:
Napar z liści – w zaburzeniach oraz schorzeniach żołądka i jelit różnego pochodzenia, w stanach zapalnych i nieżytach przewodu pokarmowego, w biegunkach, bólach brzucha, wzdęciach, zgadze, cukrzycy, nadmiernej fermentacji jelitowej, grypie, przeziębieniach, chorobach reumatycznych i gorączkowych, zaburzeniach przemiany materii, stanach zapalnych jamy ustnej i gardła (jako płukanka), anginie, słabych krwawieniach wewnętrznych, bezsenności.
Okłady -kataplazmy z papki z liści są pomocne w dolegliwościach reumatyczno-artretycznych i nerwobólach.
Sok z owoców – w chorobach gorączkowych, jako środek napotny i dietetyczny.
Przymoczki nasączone sokiem z owoców działają regenerująco na skórę twarzy, nadają jej jędrny, zdrowy wygląd
Zastosowanie kulinarne
Owoce jeżyny można spożywać w każdej postaci. Świeże są cennym surowcem dietetycznym, a robi się z nich takie przetwory, jak: soki, dżemy, kompoty, marmolady, wina, nalewki.
Z liści sporządza się herbatkę leczniczą.
