Wygląd:
Bylina, od 70 cm do 2 m wysokości, o mocnym, grubym kłączu i licznych korzeniach wiązkowych. Łodyga silna, prosto wzniesiona, niegałęzista, pobrużdżona. Liście naprzeciwległe, nieparzystopierzaste, z wąskimi listkami (do 7 cm), brzegiem odlegle ząbkowane, dolne długoogonkowe, tworzące rozetkę, górne siedzące, naprzeciwległe. Kwiaty pięciozębne, o szerokości jedynie 2 – 4,5 mm, białe, jasnoróżowe lub lila, zebrane w baldachokształtne kwiatostany na szczytach łodyg. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocami są drobne orzeszki, pokryte na końcu puchem niełupka.
Występowanie:
Wilgotne lasy, polany, zarośla, rowy, brzegi rzek, niskie torfowiska, wilgotne łąki.
Zastosowanie:
Odwar wodny z kłączy i korzeni już w starożytności był stosowany jako środek uspokajający w depresjach, nadpobudliwości nerwowej, wyczerpaniu nerwowym, zawrotach głowy, bezsenności, omdleniach, nadciśnieniu tętniczym krwi, dolegliwościach serca, napadach padaczkowych, migrenie, w zaburzeniach okresu przekwitania, w dolegliwościach wątroby, w skurczach żołądka i jelit, w nerwicach wegetatywnych.
Preparaty z kozłka są szczególnie zalecane osobom starszym o wzmożonej pobudliwości nerwowej i ruchowej.Wyciąg alkoholowy z kłączy i korzeni ma podobne działanie, jak odwar wodny.
Inne
Zapach kwiatów wabi koty.
