21

maj 12

Lubczyk lekarski
Lubczyk, Gliwice, woj. śląskie. Zbiory własne

Lubczyk lekarski

(Levisticum officinale Koch.)

Rodzina:

Baldaszkowate

Nazwy regionalne:

Isjasz, labiaszczyk, lubczyk, lubczyk ogrodowy, lubiescyk, lubiśnik lekarski, lubscek, lubystek, lubzyk, łakome ziele, maggi, mleczeń

Czas zbioru:
  • Korzenie, pozyskiwane jesienią lub na wiosnę
  • Kłącza, pozyskiwane jesienią lub na wiosnę
  • Ziele, zbierane latem
  • Młode liście, zbierane latem

Wygląd:

Bylina, do 2 m wysokości, o aromatycznym zapachu. Kłącze i korzenie grube. Łodyga dęta, kanciasta, rozgałęziona, dołem otoczona liśćmi odziomkowymi. Liście podwójnie pierzastosieczne, o listkach jajowatych, brzegiem grubo ząbkowanych. Kwiaty bladożółte, zebrane w złożone baldachy. Kwitnie od lipca do sierpnia. Owoc – rozłupnia.

Występowanie:

Powszechnie uprawiany.

Zastosowanie:

  • Odwar z korzeni – w zaburzeniach żołądkowych, wątroby, nerek, pęcherza moczowego, w niestrawnościach, wzdęciach, braku łaknienia, obrzękach spowodowanych niewydolnością nerek, bólach brzucha, w wyczerpaniu nerwowym, bolesnym miesiączkowaniu, braku laktacji

  • Odwar z kłączy ma podobne działanie jak odwar z korzeni

  • Kąpiele z dodatkiem odwaru z korzeni i ziela mają działanie odkażające w stanach zapalnych skory i drobnych dermatozach, wzmacniają organizm i pojędrniają skórę

  • Zastosowanie kulinarne
    Wyciągi z korzeni i ziela służą do wyrobu kostek przyprawowych typu Maggi.
    Suszone ziele jest doskonałą przyprawą do zup, farszów, mięs, gulaszy, flaków, pieczonego drobiu, sosów, sałatek i do marynat.
    Młode liście nadają się do spożycia jako jarzyna lub jako dodatek do sałatek i innych potraw.

Kategorie przepisów