Wygląd:
Bylina, do 150 cm wysokości, o silnie rozgałęzionych, podziemnych rozłogach. Źdźbła długie, zakończone krótkim kłosem o cztero-, pięciokwiatowych kłoskach. Liście równowąskie, całobrzegie, płaskie. Kwitnie od czerwca do września. Owoc – ziarniak.
Występowanie:
Pospolity chwast (uciążliwy i trudny do wytępienia). Rośnie na polach uprawnych i w ogrodach, na łąkach, nieużytkach, przydrożach.
Zastosowanie:
Odwar z kłączy – w skąpym wydalaniu moczu, obrzękach, kamicy nerkowej i żółciowej, w niewydolności wątroby, w początkowym stanie cukrzycy, w miażdżycy, nadciśnieniu tętniczym krwi, w łamliwości i przepuszczalności naczyń krwionośnych, w schorzeniach związanych z nieprawidłową przemianą materii (zaparcia, otyłość, trądzik) oraz jako środek regulujący procesy trawienne, czynności nerek i wątroby
Sok z kłączy ma podobne zastosowanie jak odwar
Zastosowanie kulinarne
Z młodych pędów można gotować pożywną, leczniczą zupę.
Z suszonych, zmielonych kłączy z dodatkiem drożdży, zalanych wodą stołową przyrządza się doskonały napój leczniczy.
