Wygląd:
Bylina, do 1 m wysokości, o grubym, wężowato wygiętym lub bulwiasto zgrubiałym, brunatnym kłączu, wewnątrz jasnoróżowym. Łodyga pojedyncza, cienka, słabo ulistniona. Liście dolne jajowatolancetowate, od sporu szare, ogonkowe, górne lancetowate, siedzące. Kwiatostan walcowaty, szczytowy, złożony z drobnych, różowych kwiatków. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc – trójkanciasty orzeszek.
Występowanie:
Wilgotne i torfiaste łąki, rowy, pastwiska
Zastosowanie:
Odwar z kłączy – w nieżytach jamy ustnej, gardła, dziąseł (jako płukanka) i przewodu pokarmowego, w zatruciach pokarmowych, biegunkach, czerwonce, słabych krwawieniach wewnętrznych, bolesnych wzdęciach, w stanach zapalnych żołądka, jelit, pęcherza i dróg moczowych
Żucie kłączy – w paradontozie, krwawieniach dziąseł, anginie, stanach zapalnych błon śluzowych jamy ustnej i gardła, w grzybicach jamy ustnej
Przymoczki nasączone odwarem z kłączy – w trądziku, wypryskach skórnych, pleśniawkach, żylakach odbytu i podudzi, grzybicach, owrzodzeniach, róży
Kąpiele z dodatkiem odwaru z kłączy działają antyseptycznie, grzybobójczo, przeciwzapalnie, są pomocne w nadmiernej potliwości ciała
Zastosowanie kulinarne
Sproszkowane kłącza dodaje się do pieczywa, co podnosi jego jakość i smak.
